Shayaan Ayaan

মিষ্টাৰ জ’ন্‌ছে মুৰ্গী থকা কোঠালীটোৰ মূল দুৱাৰত ৰাতিটোৰ বাবে তলা লগালে যদিও অতিমাত্ৰা নিচাত থকাৰ বাবে তেওঁ ওলোৱা-সোমোৱা কৰিব পৰা সৰু সৰু ফুটাৰ দৰে বাটবোৰ ঢাকন দি বন্ধ কৰিবলৈ পাহৰি গ’ল৷ হাতত থকা লেমটোৰ পৰা ওলোৱা পোহৰৰ চকাটো এফালৰপৰা ইফাললৈ নচুৱাই ঢলং-পলংকৈ তেওঁ চোতালখন পাৰ হ’ল, পিছফালৰ দুৱাৰৰ ওচৰতে পিন্ধি থকা বুট জোতাযোৰ ভৰিৰে এছাৰ মাৰি আঁতৰালে, বাচন-বৰ্তন ৰখা আছুতীয়া ঠাইডোখৰত থকা বীয়েৰৰ পাত্ৰটোৰ পৰা শেষবাৰলৈ এগিলাচ বীয়েৰ লৈ খালে আৰু বিছনাখনলৈ আগুৱাই গ’ল৷ বিছনাত শ্ৰীমতী জ’নছ আগৰেপৰাই নাক বজাই শুই আছিল৷